- Urodziłam się na ziemi wielkopolskiej, co oczywiście nie jest żadną moją zasługą – mówiła Wisława Szymborska 15 maja 1995 roku, podczas uroczystości wręczenia honorowego doktoratu Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Zresztą nigdy więcej już takiej godności nie przyjęła, mimo wielu propozycji.
Choć Wielkopolskę nosiła w sercu (Tutaj było - i jeszcze jest, choć mniejsze - moje pierwsze jezioro, pierwszy las, pierwsza łąka i chmury. A to zalega w pamięci najgłębiej i chronione jest w niej jak wielka, uszczęśliwiająca tajemnica), skromnie tłumaczyła, że nic wielkiego dla tej ziemi nie zrobiła, „tylko” urodziła się  w Bninie (Kórnik k/Poznania), w folwarku Prowent 2 lipca 1923 roku: - Tutaj pracował mój Ojciec jeszcze do niedawna żyli ludzie, którzy go pamiętali. Tutaj mam wielu bardzo mi drogich Przyjaciół. (…) I tutaj wreszcie, na tej ziemi odnajduję za każdym razem swoje pierwsze ujrzane w życiu krajobrazy – opowiadała Wisława Szymborska. Rok później, jesienią 1996 roku, przyznano jej Nagrodę Nobla.
Wisława Szymborska zmarła 1 lutego 2012 roku w Krakowie. Została pochowana tamże, na cmentarzu Rakowickim, 9 lutego 2012 roku. Obecność w uroczystościach pogrzebowych wzięli udział prezydent i premier RP oraz poeci ze świata.

    Wisława Szymborska podczas uroczystości przyznania honorowego doktoratu UAM
    Fot. Romuald Królak, „Głos Wielkopolski”