Tewje jest człowiekiem rozdartym wewnętrznie. Z jednej strony przyjmuje swą nędzną dolę wiejskiego mleczarza, z drugiej nieustannie szuka sposobu, by znaleźć jakiś zarobek. Ilekroć mu się nie udaje, szuka pociechy w Biblii i opowieściach z midraszy. Sęk w tym, że ma siedem córek na wydaniu, co przysparza mu dodatkowych dylematów: żyć zgodnie z tradycją czy zadbać o szczęście potomstwa? Skrzypek na dachu jest przede wszystkim hymnem na cześć niezłomności narodu żydowskiego i jego pokory wobec najokrutniejszych zrządzeń losu: dotkliwej biedy, utraty zaufania najbliższych, śmierci w rodzinie, konieczności życia w diasporze. Tewje się nigdy nie skarży. Czasem tylko przekomarza się ze swoim Bogiem: „Najwyżej zdechnę z głodu: z Twoją pomocą!”.