Niewiele brakowało, by po umiarkowanym sukcesie Oberta i klapie Dnia królowania Verdi zarzucił karierę kompozytora operowego. Wszystko zmieniło się w 1841 roku, kiedy menedżer La Scali podsunął mu libretto o perypetiach króla Nabuchodonozora i początkach niewoli babilońskiej Żydów. Nabucco w niespełna rok doczekał się prawie osiemdziesięciu przedstawień. Choć akcja toczy się w VI wieku p.n.e., w rzeczywistości nawiązuje do ruchów wolnościowych, które zmierzały do zjednoczenia Włoch pod panowaniem Wiktora Emanuela II. Po premierze bisowano finałowe „Immenso Jehova”. Chór niewolników „Va, pensiero” stał się nieoficjalnym hymnem narodowym. „Co numer, to przebój” – jęknął inspicjent pewnego teatru. Pewnie miał na myśli owacje, wybuchające co kilka minut w trakcie każdego spektaklu.