*12 kwietnia w Poznaniu odbyły się obchody 74. rocznicy Zbrodni Katyńskiej i drugiej masowej zsyłki Polaków na Sybir. Gospodarzem uroczystości był Marek Woźniak, Marszałek Województwa Wielkopolskiego.*

W uroczystościach związanych z 74. rocznicą Zbrodni Katyńskiej i drugiej masowej zsyłki Polaków na Sybir udział wzięli: wielkopolscy parlamentarzyści, Wojewoda Wielkopolski Piotr Florek oraz Przewodniczący Sejmiku Województwa Wielkopolskiego Lech Dymarski. Nie zabrakło także przedstawicieli korpusu konsularnego oraz wielkopolskich samorządowców

Obchody rozpoczęły się tradycyjnie mszą świętą w intencji Polaków pomordowanych na Wschodzie w Kościele Ojców Dominikanów, której przewodniczył Zdzisław Fortuniak, Biskup Pomocniczy Senior Archidiecezji Poznańskiej. Następnie odbył się przemarsz pod pomnik Ofiar Katynia i Sybiru, z udziałem pocztów sztandarowych oddelegowanych do udziału w uroczystościach oraz Orkiestry Reprezentacyjnej Wojsk Powietrznych.

W swoim wystąpieniu Marek Woźniak, Marszałek Województwa Wielkopolskiego powiedział:

„Zamordowano ich podstępnie i zdradziecko,
wbrew prawu ludzi i prawom boskim.
Zamordowano ich z nienawiści i strachu,
że zerwą łańcuchy, wyjdą z lochów i podniosą rękę na tyrana.
Spotykając się pod Pomnikiem ofiar stalinowskiego reżimu, w rocznicę zbrodni, której symbolem stał się las katyński - oddajemy im hołd i składamy świadectwo naszej pamięci.
Nie w imię nienawiści, ale po to, by zbrodnia nie mogła się powtórzyć i aby świat nie zapomniał, czym jest totalitaryzm i do czego prowadzi.
Czcimy pamięć oficerów Wojska Polskiego, policjantów, księży i funkcjonariuszy państwowych II Rzeczypospolitej Polskiej przetrzymywanych w obozach w Kozielsku, Ostaszkowie, Starobielsku, więzieniach NKWD. Czcimy pamięć ofiar bestialskiego mordu, strzałem w tył głowy.
Oddajemy hołd ponad półtora milionom Polaków wywiezionych na Syberię i Stepy Kazachstanu - na głód, poniewierkę i wieczne zatracenie.
Oddajemy hołd ofiarom zbrodni i kłamstwa.
Zginęli, bo byli elitą narodu, którego Stalin nienawidził i bał się. Narodu, który chciał zniszczyć, zadając mu 17 września 1939 roku zdradziecki cios w plecy.
5 marca 1940 roku, członkowie Biura Politycznego Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Partii Bolszewików Związku Radzieckiego, podjęli decyzję o wymordowaniu 25700 bezbronnych polskich jeńców.
Rozkaz hańby, podpisany przez najważniejsze osoby w sowieckiej Rosji,

uruchomił bezwzględna machinę zbrodni. 

Bez litości, bez odwołania…
„ O czym myślał, zanim umierał
Za szeregiem walący się szereg.”
…Pytała przed laty w swym wierszu Kazimiera Iłłakowiczówna i my zastanawiamy się nad tym niejednokrotnie, nie mogąc pojąć bezmiaru tej zbrodni.
Władze rosyjskie dopiero w 1990 roku oficjalnie przyznały, że odpowiedzialność za mord katyński ponosi NKWD.
Świat o zbrodni wiedział, ale milczał.
A kilka pokoleń Polaków karmionych było kłamstwem, choć
jak w balladzie Jacka Kaczmarskiego:
„ Jeszcze rosną drzewa, które to widziały,
Jeszcze ziemia pamięta kształt buta, smak krwi…”.
W niepodległej Polsce przywróciliśmy im prawo do pamięci, czci i hołdu.
Pomnik, który postawiliśmy ofiarom stalinowskiego terroru, nie zastąpi mogił, do których wielu z nich nie dano prawa.
Pozwala nam jednak skupić się i skierować myśli ku tym, którzy byli solą tej ziemi.
Ziemi odrodzonej po latach niewoli, dla której chcieli żyć i pracować. Bo nikt ich nie przygotował na śmierć tak okrutną.
Wśród zamordowanych i skazanych na zatracenie było blisko 1500 Wielkopolan.
Dla wielu osób spotykających się pod tym pomnikiem, dzisiejsze uroczystości mają bardzo osobisty wymiar, bo czczą pamięć kogoś z ich rodziny. Dla każdego z nas to czas refleksji i zadumy.
Słowami poety Kazimierza Wierzyńskiego:
„Módlmy się za nich wszystkich stąd,
gdzie się modlić możemy.
Gdzie wolność pozwala myśleć
Myślom każdego człowieka.”
Oddajmy cześć pamięci tych, których cierpienie pokonało zbrodnie i kłamstwo. I czerpmy nadzieję, z tego, że możemy to robić w wolnej ojczyźnie.
Szanowni Państwo
Oddając hołd Ofiarom Zbrodni Katyńskiej, skierujmy też nasze myśli ku tym, którzy cztery temu pragnęli pochylić się nad miejscem ich kaźni. Tragiczna katastrofa przerwała ich życie, pamięć o nich pozostanie z nami”.

Ważnymi punktami programu obchodów rocznicowych był Apel Pamięci oraz złożenie wiązanek kwiatów pod pomnikiem Ofiar Katynia i Sybiru.

Współorganizatorami uroczystości byli: Stowarzyszenie „Katyń” w Poznaniu, Wojewódzka Rada Związku Sybiraków Wielkopolska oraz Poznański Oddział Stowarzyszenia „Rodzina Policyjna 1939”. Pamięć swoich bliskich uczciły Rodziny Katyńskie – krewni i potomkowie tych, których stalinowski reżim skazał na śmierć i zapomnienie.